Verwenwandelen in de Ardennen

De Belgische Ardennen trakteren je op een volledig andere omgeving, met frisse boslucht, magnifieke panorama’s, rustieke dorpen, gezellige stadjes, magische grotten, rustgevende wandelpaden én… ultieme smuldiners. Veters vast voor enkele dagen pure verwennerij.

De dag begint zoals iedere wandelaar zich zou wensen: een lekker briesje waait de hemel open en de zon piept al boven de bomen uit. Terwijl de kerktoren van Marcourt z’n eerste klok laat horen, is een vroege dorpsbewoner op weg naar de Boulangerie. We volgen haar even, totdat de route ons linksaf het dorp uit dirigeert. Hup, een verhard karrenspoor op dat steeds hoger de velden invoert. De open vlakte geeft een prachtig zicht op de heuvels aan de andere kant van het dal. De bossen vormen er grote eilanden in het met akkers en weiden bezaaide hoogland, kenmerkend voor de Ardennen hier. Zo loop je op een weidse hoogvlakte en zo duik je weer een plooi van het landschap in, opnieuw bekleed met een dicht stuk bos.

Magnifiek uitzicht

Dat was gisteren ook het geval toen de wandeling - een korte om er even in te komen - ons vanaf Hotel - La Grande Cure al snel door de al kleurige loofbossen gestaag omhoog stuurde naar de kapel van Saint Thibaut. De witte kapel is vernoemd naar de pelgrim en kluizenaar die in 1066 stierf en al zeven jaar later heilig werd verklaard. Diverse wonderen zorgden ervoor dat het een drukbezocht bedevaartsoord werd. In elk geval een plek met een panoramisch uitzicht op het dal, de slingerende rivier de Ourthe en dorpen als Marcourt en Marcouray. Daarna voerde de tocht verder omhoog, tussen het goudgeel en roodbruin. Zo zigzagde het pad nog even door, regelrecht de kruinen van het loof tegemoet. Om dan ineens, net buiten het bos, weer langzaam af te dalen naar de kabbelende Ourthe die ons verder de weg wees naar het hotel waar we die middag arriveerden.

Gevoel van thuiskomen

De sterren op de gevel beloofden het nodige comfort. Maar we troffen er geen kille luxe. Achter de receptie ook geen stijf gesteven mantelpakje dat monotoon haar welkomstwoordje opdreunde, maar de Nederlandssprekende eigenares Hélène die ertoe bijdraagt dat het hier voelt als thuiskomen. Al direct waren we geneigd om onze wandelschoenen uit te trekken, de jassen aan een kapstok te hangen en te vragen wat de pot schaft. Maar het dagmenu op de balie gaf al antwoord. Boulettes de poisson ‘Thai’, aigre-doux des légumes, lazen we bij aankomst. Dat beloofde al heel wat.

Droge voeten

Terug naar vandaag. Het weidse landschap is inmiddels een smal en snel afdalend pad geworden tussen naaldbomen en uitgebloeide brem. Een beetje voorzichtig schuifelen we naar beneden. Daar sijpelt en kabbelt het water van een beek om rotsblokken heen die royaal in de bedding zijn uitgestrooid. ‘Een stapbrede beek’, vermeldt de overigens prima routebeschrijving. Tja, in de herfst betekent dat twee stappen breed. Daar waar de beek het smalst is, stappen we op enkele grote, maar wel wat onstabiele kiezels het water over. Oef. Nog net droge voeten. Dan verder omhoog tussen de naaldbomen, op weg naar La Roche-en-Ardenne.

Eén groot verwenfeest

Het wandelen hier is eigenlijk één groot verwenfeest. Hoewel de Belgische Ardennen comfortabel dichtbij liggen, lijkt de moderne wereld ver weg. We snuiven er heerlijke frisse boslucht op, ruiken (nu) de geur van afstervend blad, genieten van al die magnifieke uitzichten, spotten de eerste heksenkring en zien verderop een roodborstje verschrikt de struiken induiken. Kilometers van zorgeloos kuieren - schouder aan schouder en meestal in stilte, want zoveel groen maakt woorden immers overbodig - zijn goud waard. Ook het moment dat de rugzak opengaat en een geplette krentenbol van thuis tevoorschijn komt. Ah, dat smaakt. Met wat extra energie duiken we weer een nieuw stukje bos in. Stukje, inderdaad. De bossen zijn nog slechts een zwakke afspiegeling van wat ze ooit zijn geweest. Maar door die heersende stilte, de rommelige graafsporen van wilde zwijnen en het licht dat zich met moeite door de hoge kruinen perst, komen de Ardennen nog steeds indrukwekkend op ons over.

Kiezen uit wandelingen

Tijdens deze wandeltrip maken we tochten vanuit één locatie: Hotel - La Grande Cure in Marcourt-en-Ardenne. Daarbij kunnen we kiezen uit zeven afwisselende wandelingen. De tocht vandaag naar La Roche-en-Ardenne is 9 kilometer lang. Terug iets langer, maar de bus terug nemen kan ook nog. Onderweg wandelen we door een oud landschap. Wat heet: stokoud. Tweehonderd miljoen jaar geleden reikten hier de bergpieken nog vierduizend meter naar de hemel. Nu lopen we door een zacht glooiend middengebergte op krap driehonderd meter hoogte. Dat maakt het ideaal wandelen. En dat terwijl het diepe rivierdal en de steile rotsen nog steeds dat woeste karakter hebben behouden.

Stoere ridders, hemels taartje

De laatste paar kilometers naar La Roche gaan fluitend. Als globetrotters stappen we het stadje binnen waar de Ourthe zich in alle glorie slingerend laat zien. Meteen vallen ook de restanten op van de feodale burcht, waarvan het wapengekletter al ver voor de middeleeuwen over de rivier klonk. In gedachten zien we robuuste kasteeltorens die tot ver boven de bomen uitreikten. Maar ook stoere ridders die hun degens in alles staken wat maar bewoog. Gelukkig nu niet meer. Dus met een gerust gevoel strijken we neer op het terras van Pâtisserie Bourivain - Rue du Pont 8 - voor een cappuccino (met slagroom in plaats van melk) en één van die hemelse taartjes. “Ik verheug mij ook nog op de tochten naar de magische grotten van Hotton en het indrukwekkende arboretum van Robert Lenoir”, roep ik al peuzelend.

Verrassingsdiner

Zijn de fraaie wandelingen overdag al heerlijk, aanschuiven in de avond voor een verrassingsdiner is net zo verrukkelijk. Vanwege te lang dralen in La Roche besluiten we de bus terug naar Marcourt te nemen. Zo kunnen we ook nog genieten van de sfeervolle hotelkamer, voordat we kennismaken met de kookkunsten van chef-kok en mede-eigenaar Tim. Een amuse opent het menu. Deze avond een mini pompoensoepje met curry en eiwitschuim. Daarna volgt zeebaarsfilet met geroerbakte courgette en gember die in een sausje zwemt van kruiden en sinaasappel. Het tussengerecht is gegratineerde pasta met blauwe kaas en - hoe kan het ook anders hier - Ardenner ham. Als hoofdgerecht tovert chef-kok Tim wilde eend op tafel, met rode kool en gekaramelliseerde aardappeltjes. En toe? Pannarisu; panna cotta met de smaak van Tiramisu. Oef. Alles - niet alleen dit laatste - is uitstekend op smaak en van een comfortabele gulheid. Vermoeid en voldaan rollen we deze avond bijtijds het bed weer in. Er wacht ons nog een laatste verwendag.

Geniet van fraaie wandelingen en heerlijke verrassingsdiners tijdens deze wandelvakantie in de Ardennen. Na een dag wandelen in de prachtige natuur van de Belgische Ardennen kunt u aanschuiven voor een culinair hoogstandje van chef-kok en mede-eigenaar Tim. Van mini pompoensoepje tot wilde eend en pannarisu, alle gerechten zijn uitstekend op smaak en van een comfortabele gulheid. Verblijf in een sfeervolle hotelkamer en geniet van een laatste verwendag. Boek nu deze unieke wandelervaring bij Eigenwijze Reizen.