Een Verkenningstocht door Twente

Verhuizen, klussen en beginnen aan een nieuwe baan. Het waren 2 drukke maanden. Maar nu eindelijk een beloofde “vrije” dag, want het is na een lange wisselvallige periode, zonnig! Bij deze verhuizing hoort ook een nieuwe omgeving. Het werd dan ook hoog tijd om deze te gaan verkennen. Buur-gemeente Tubbergen noemt zich “wandelgemeente bij uitstek”, een titel die ze in 2011 hebben gewonnen. Dat wil ik wel eens zien.

Droste’s Herberg

Net buiten Tubbergen ligt Droste’s Herberg. Dit is de standplaats voor onze (Eigen Wijze Reizen) schitterende 5-daagse wandelvakantie én fietsvakantie. Deze herberg, waar je overigens super lekker kan eten is ook het verblijf voor één nacht wanneer je kiest voor een trektocht door Twente.
Van de 5 te wandelen routes kiezen we voor de wandeling naar het Hondeven. In tegenstelling tot de reizigers verblijven wij namelijk gewoon thuis, 10km verderop.

Lekkere appeltaart

Het beloofde zonnetje begint zachtjes door te breken. De route heeft 2 opties. Maar terwijl we de routebeschrijving lezen blijkt al snel dat er nog een 3e optie is. Deze kiezen wij. Door een houten klapdeurtje opent zich een pad voor onze neus. Dwars door de weilanden, over een houtwal en langs vennetjes naar het centrum van Tubbergen. Deze variatie op de oorspronkelijke route is zeker de moeite waard. Wel is hij zeker 3km langer dan de originele route van 13km.

Mijn man wijst in het centrum naar een bijzonder gebouw, “daar kan je lekkere appeltaart eten”. Het Twentse Roadhoes, tegenover de kerk heeft hij al eens eerder bezocht in één van zijn fietstochten.

Idyllisch genieten langs de meanderende beek

We lopen het centrum uit en al snel laten we Tubbergen achter ons. Voor mijn gevoel lopen we kilometers lang langs een meanderende beek. Heerlijk rustig. Met het geluid van kabbelend water, loeiende koeien en het aangezicht van 2 kleine veulens die bij hun moeder drinken. Twentser kan het in mijn ogen niet. Ik geniet met volle teugen. We beginnen een beetje hangry (combinatie van hungry en angry) te worden en zetten onze zoektocht in naar een bankje. Gelukkig doet deze zich snel aan, we eten in stilte onze croissantjes op. Ik schiet nog een paar foto’s van een bijzonder doorkijkje.

Het betoverende Hondeven

Onze tocht zet zich voort langs het water, we slaan linksaf een zandweg in en zien de contouren liggen van het Hondeven. Vroeger in de volksmond genoemd ‘’heug staend ven’’, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Eerst slingeren we nog over een bospad en moeten we een provisorische brug oversteken. Het Hondeven is uitgestrekt en een lust voor het oog. Wederom trek ik de camera en doe een poging om de locatie zo goed als mogelijk vast te leggen.

Coulisselandschappen en vakantiedromen

Onze weg vervolgt langs vennen en heidevelden. In de zomer moet het hier vast nog mooier zijn. We lopen over een rustig zandpad richting Erve Volmerinck, een heuse eikenlaan kondigt een hele mooie gerestaureerde boerenhoeve aan. We leren dat dit stukje geschiedenis al in het jaar 1334 wordt genoemd. In de verte torent de kerktoren van Tubbergen boven een hoge es uit. Dat vind ik een mooi gezicht. Een paar hoogtemeters en ik voel me op vakantie.

De laatste kilometers van de route volgt het Twente-pad. We begroeten een jongedame die bepakt en volgens ons het langeafstandspad volgt. We mijmeren over onze volgende vakantie en welke trektocht we eventueel ook willen gaan wandelen. Dit hebben wij nog niet eerder gedaan en het wekt vooral mijn interesse. Zuchtend gaan we de laatste kilometers in, onze voeten zijn nog niet klaar voor een trektocht maar de voorbereiding lijkt gestart. De herberg verschijnt weer aan de horizon en kletsend over wat we allemaal hebben gezien sluiten we de 16km af. De volgende keer nemen we 6 croissantjes mee is de conclusie. En wat is ons Twente toch mooi. Tubbergen, wat mij betreft ben jij ook in 2023 nog een uitstekende wandelgemeente.